دکتر علی اکبر ترابیان

چند نفری می‌‌خواهند این کار را انجام‌دهند،از داستان‌نویسی چیزی نمی‌دانند. نه واحد درسی در رشته‌های زبان‌فارسی، فرانسه، انگلیسی و عربی و… نه استادی که داستان‌نویسی درس داده‌باشد. به‌ناچار باید به کتابهایی در این زمینه‌مراجعه‌کرد. ترابیان آنها را می‌خواند: هنر داستان‌نویسی، قصه‌نویسی، درباره داستان، عناصرداستان، یادداشتی بر قصه‌نویسی، نمایشنامه‌نویسی…) خلاصه برمی‌دارد و جزوه‌ای به نام اعجاز قلم تدوین می‌کند. همین جزوه در آموزش و پرورش معیار داستان‌نویسی دانش‌آموزان می‌شود. دانشجویان نیز بر اساس همین جزوه داستان می‌نویسند و نقد می‌کنند.

1365، تهران.حوزه‌هنری

کاروانی از مشهد به اهواز می‌رود برای پیوستن به رزمندگان. در تهران یک روز توقف است. ترابیان از فرصت استفاده می‌کند به حوزه هنری می‌رود. واحدقصه. کسی نیست. حسن‌حسینی شاعراست و با داستان‌نویسان حوزه‌هنری صمیمی‌ است. نوارهای کاست از جلسات و میزگردهای داستان‌نویسان را با یک ضبط کوچک به‌او امانت می‌ دهد. به این طریق با مخملباف، محسن سلیمانی، عموزاده و… آشنا می‌شود.

1366، مشهد.خیابان‌خاکی

ساختمانی که قبلا رادیولوژی دکترسعادت بوده، توسط بنیادشهیداستان به مدیریت آقای‌بادین، مرکز آموزشهای مکاتبه‌ای شاهد می‌شود. ترابیان واحد قصه را به عهده می‌گیرد. فرزندان شاهد و جانباز مکاتبه می‌کنند. آثارشان نقد می‌شود و به مرور اصول و فنون داستان‌نویسی به آنها ارائه می‌شود. آثار برتر به جشنواره‌ها راه پیدا می‌کند و می‌درخشد.

1366، آموزش و پرورش خراسان رضوی

کانون شاعران و نویسندگان برای دانش آموزان خراسان بزرگ آموزش مکاتبه‌ای می‌گذارد. در شعر محمد کاظم کاظمی‌. در داستان علی اکبرترابیان. در حاشیه جشنواره‌های دانش‌آموزی برای راه یافتگان به مرحله استانی کلاس‌های آموزشی گذاشته می‌شود.

1375، مشهد. حوزه هنری

ترابیان مسئول واحد قصه می‌شود. در یک فراخوان برای دوره آموزش داستان بیش از هزارنفر ثبت نام می‌کنند. یکصدوده نفر پذیرفته می‌شوند.
کارگاه داستان‌نویسی، نقد ادبیات تطبیقی، شیوه‌ی داستان‌سرایی فردوسی، مولوی، نظامی‌ و سعدی، بیهقی، جامعه شناسی و ادبیات، روانشناسی و ادبیات مکاتب و سبک ها، ادبیات کودک…
اساتیدی نظیر دکتر ذات علیان، دکتر فاطمی،‌ دکتر رادمهر، دکتر عباسی، دکتر اورعی در این دوره تدریس می‌کنند.

1377، آموزش و پرورش مشهد

فرهنگیان علاقه‌مند به ادبیات داستانی به فکر تشکیل انجمن داستان‌نویسی می‌افتند. دوره می‌گذرانند. انتخابات برگزار می‌شود و هیئت موسس انتخاب می‌شوند.
فرهنگیان دوره دیده و اهل قلم برای دانش آموزان در مدارس و کانون‌ها کلاس می‌گذارند. جنبش ادبیات داستانی از 1377 تا 1384 به اوج می‌رسد.

1385، مشهد. آموزش پرورش ناحیه 6

جناب غلامی‌ رئیس اداره از او می‌خواهد به طور جدی در آن ناحیه برای دانش‌آموزان و فرهنگیان کلاس گذاشته شود. آزمون سطح سنجی و کارگاهها پی‌درپی برگزار می‌شود. تا این که فرهنگسرای مصلی نژاد به مدیریت آقای حسن‌سبحانی و خانم مهناز علایی پذیرای کلاسهای داستان‌نویسی می‌شوند. خانم علایی معاونت فرهنگی از موسس فرهنگسرا مدد می‌گیرد و 14جلد از تولیدات کلاسها به چاپ می‌رسد و رونمایی باشکوهی انجام می‌شود. بعد از یک سال 5 جلد دیگر در همان فرهنگسرا از تولیدات داستان‌نویسان رونمایی می‌شود.
در این مقطع داستان‌نویسان به فکر ثبت رسمی‌ انجمن می‌افتند. یک سال پروسه اداری برای ثبت واحد مجوز زمان می‌برد. با نام انجمن که در آن زمان “مهرا” پیشنهاد شده بود مخالفت می‌کنند. نام “سمر” جایگزین می‌شود.

1394، مشهد. مرکز آموزش‌های ضمن خدمت کامیاب

کلاسها در سطوح مختلف برگزار می‌شود و آفرینش‌ها ادامه می‌یابد. بنیاد ادبیات ایرانیان تنها متولی شعر و داستان ایران در وزارت ارشاد، شناسه اعتبار فعالیت انجمن سمر را صادر می‌کند و به پاس فعالیت‌های ادبیات داستانی این انجمن جوایز نقدی ملک الشعرای بهار را در دو دوره اهدا می‌کند.

1397، مشهد. فرهنگسرای فناوری و رسانه

کارگاه‌های داستان‌نویسی، تولید و نقد، سبک شناسی فعال است و 9 مجموعه داستان کوتاه در انتظار رونمایی….