«جان بارت» نویسنده مطرح آمریکایی در سن ۹۳ سالگی درگذشت
به گزارشی از سمر به نقل از ایسنا، «جان بارت» نویسنده‌ای شوخ و باهوش که رمان‌های تاریک کمیک و پیچیده‌اش حول هنر ادبیات می‌چرخید و بحث‌های بی‌شماری را بر سر هنر داستان‌نویسی به راه انداخت، در سن ۹۳ سالگی از دنیا رفت.
دانشگاه جان هاپکینز، جایی که بارت استاد بازنشسته زبان انگلیسی و نویسندگی خلاق بود، تایید کرد که او روز سه‌شنبه درگذشته و البته دلیل مرگ ذکر نشده است.
بارت به همراه با «ویلیام گس»، «استنلی الکینز» و سایر همتایان، بخشی از موجی از نویسندگان در دهه ۱۹۶۰ بود که استانداردهای زبان و طرح داستان را به چالش کشیدند. بارت نویسنده ۲۰ کتاب از جمله «عامل سات-وید» و «گیلز گوت بوی» و یک مربی نویسندگی کالج بود که از پست‌مدرنیسم در ادبیات دفاع می‌کرد و معتقد بود که زمان استفاده از اشکال قدیمی به سر آمده و رویکردهای جدیدی مورد نیاز است.
اشتیاق بارث به تئوری ادبی و رمان‌های بدیع اما پیچیده‌اش، او را به نویسنده نویسندگان تبدیل کرده بود. بارت معتقد بود که او مانند شهرزاد در «هزار و یک شب» احساس می‌کند که ناامیدانه در تلاش برای زنده ماندن با خلق ادبیات است.
به گزارش گاردین، «جان بارت» در سال ۱۹۶۶ با رمان پرفروش «گیلز گوت بوی» یک محوطه دانشگاهی را به دنیای کوچکی از دنیای در معرض تهدید جنگ سرد تبدیل کرد و قهرمان داستان شخصیتی شد که بخشی از آن یک بُز بود.
سال بعد، او یک مانیفست پست‌مدرن به نام «ادبیات فرسودگی» نوشت که استدلال می‌کرد رمان سنتی از «استفاده از فرم‌های خاص» رنج می‌برد. این مقاله تأثیرگذار، نویسنده پست‌مدرن را کسی توصیف می‌کند که «با یک بن‌بست فکری مواجه می‌شود و آن را علیه خود به کار می‌گیرد تا کار جدیدی انجام دهد».
بارت ۱۳ سال بعد در مقاله دیگری با عنوان «ادبیات پُر کردن» توضیح داد که منظورش این نبوده که رمان مرده است؛ بلکه فقط به شدت به رویکردی جدید نیاز دارد. او به طور مکرر رابطه بین داستان‌نویس و مخاطب را در هجو و طنز بررسی می‌کرد.
او در ابتدا موسیقی جاز را در مدرسه موسیقی جویلیارد در نیویورک دنبال کرد، اما متوجه شد که استعداد زیادی در موسیقی ندارد، بنابراین به نوشتن خلاق روی آورد، هنری که در دانشگاه ایالتی پن، بوفالو، دانشگاه بوستون و جان هاپکینز تدریس کرد.
اولین رمان جان بارت با عنوان «اُپرای شناور» نامزد جایزه کتاب ملی آمریکا شد. او مجدداً در سال ۱۹۶۸ با مجموعه داستان کوتاهی به نام «گمشده در شهر بازی» نامزد این جایزه شد و نهایتا در سال ۱۹۷۳ برای مجموعه داستان «شیمرا» برنده جایزه کتاب ملی آمریکا شد.
بارت همچنین در سال ۱۹۷۹ در رمانی با عنوان «نامه‌ها» که در آن شخصیت‌های شش رمان اول او برای یکدیگر می‌نوشتند، قراردادهای ادبی را به چالش کشید. آخرین کتاب او، مجموعه‌ای از قطعات غیرداستانی با عنوان «پس‌نوشته‌ها: چند خط‌نوشت نهایی» در سال ۲۰۲۲ منتشر شد.
