نقدی بر فیلم بچه مردم؛درامی کمدی در دل ژانری جنگی
کارگردان: محمود کریمی
تهیه کننده: سیدعلی احمدی
بازیگران:گوهر خیراندیش،رضا کیانیان،حسن معجونی،بهروز شعیبی،سیامک صفری و…
نقد از:نرجس خاتون ساعدی(عضو انجمن ادبیات داستانی سمر)
خلاصه فیلم:
در اسفند ۱۳۴۷ ابوالفضل که کودکی دو سه ساله است در فروشگاهی رها می شود او تا دوران نوجوانی در پرورشگاه زندگی می کندو با شروع انقلاب با سه نفر از دوستانش مجبور به ترک آنجا می شوند و هر یک به دنبال سرنوشتش راهی انتخاب می‌کند ابوالفضل برای به دست آوردن هویت اصلی اش به دنبال مادرش می گردد و در این راه با اتفاقات زیادی روبرو می شود.
آستانه و ژانر فیلم:
بچه مردم با آستانه ای روایت گویانه همراه با تصاویر مرتبط شروع می شود که مخاطب نیاز دارد در جریانش قرار بگیرد صدای راوی که در بعضی جاها به صورت مونولوگ‌است مخاطب را تا انتهای فیلم همراهی می کند که اتفاقا خیلی خوب با آن ارتباط می گیرد طوریکه که انگار جزء لاینفک داستان است.
ژانر فیلم کمدی -درام است خیلی راحت میخنداند بدون آنکه نیازی به شوخی های کلیشه ای داشته باشد
اشک ریختن و تحت تاثیر فضای داستان قرار گرفتنِ مخاطب در صحنه های احساسی بی اختیار
است و این حکایت از فیلمنامه ی قوی و دقیق دارد.
دیالوگ ها ساده و روان و هماهنگ با کاراکترهای داستان است حتی لهجه ی زیبای آقای کیانیان که خیلی خوب در نقششان نشسته است.
شانس دادن همکاری به بازیگران مبتدی و‌تازه کار در کنار هنرمندان باتجربه و شناخته شده سینما برای،
اولین کارگردانیِ فیلم ریسک بزرگی بود که اقای محمود کریمی به جان خریده‌بود و‌البته ثابت کردند که حتی با مبتدی ها هم می‌توان به سیمرغ بلورین رسید.
بچه مردم ،خیلی زیرکانه به وقایع مهم تاریخ ایران هم اشاره می‌کند سالهای قبل از انقلاب و آغاز آن، اشاره ای کوتاه به ۱۳ آبان و تسخیر سفارت آمریکا،شروع جنگ و قصه ی شهید و شهادت و جالب اینجاست که مخاطب هم‌با کمال میل او را همراهی می کند.
موضوع فیلم:
پیام اصلی این فیلم اشاره به این نکته دارد که هویت آدمها رابطه ی مستقیمی با روابط انسانی آنها دارد و برخلاف عقیده ی اغلب افراد جامعه خط ربطی به خانواده و و پدر مادر ندارد ،مهم است که چگونه فکر میکنیم و بایدنبایدهای حک شده ی ذهنمان حول چه محوری می چرخند.
