– بله درست است گاهی صدای آنها را درمی آوریم از این جهت که نگویند خودش را می گیرد. ما کبوترپرست نبوده و نیستیم، هیچ تعصبی هم به کبوتر بودن مان نداریم، خودتان شاهدید در جلسات چلچله ها هم گفته ام بارها، چلچله باش، اصلا هرچه می خواهی باش اما کبوترانه!

– بله همانها که صبح و عصر قبل نقارخانه قرق می کنند گنبد را.

– خیر ما نگفتیم اینجا ملک مطلق ماست ولی خودتان شاهدید هنوز فصل یخ بود که آدمیزادها هم اینجا را دربست سپردند به ما! خالی ست حرم، می بینید که!

– ما چه می دانیم کجایند آدمیزاده ها! لابد خودشان را حبس کرده اند در لانه های شان. می دانید؟ شرط کبوترانگی لانه نشینی ست!

-خیر این تصویر متعلق به آرشیو است.

-حالا هی بگویید خیالات است، حرفی نیست، شما بپر در آسمان خیال پرواز کن، لااقل تمرین خوبی ست برای کبوترانگی!

-خیر این عکس هم فتوشاپ است می خواهند ما را خراب کنند. هم پروبالان خوب می دانند اهل قیل و قال و رسانه ای کردن خودمان نیستیم. اصلا حرفی برای گفتن نداریم.

-اختیار دارید بنده کبوتری حقیر بیش نیستم. خواستم به شما هم گفته باشم الکی بال بال نزنید، اینجا که می آیید کبوترانه بیایید، کبوترانه!

هما رضوی زاده

من کلاغ بودم باور کنید راست می گویم.

اینجا کبوتر شدم.

باور نمی کنید خودتان امتحان کنید. ..

علی اکبر ترابیان

قول بده این بار که آمدم مانند کلاغ من را بال پرواز بدهی

سمانه حسینی

طوقی مرا به اینجا کشاندی!  طوقی منم اینجا بمانم ؟ تو گفتی بیام، گفتی تو بیا دیگر کلاغ نباش، سفید شو، پاک شو؟ اما من اسیرت شدم .

معصومه یسبی

خودت گفتی کبوتر شو و تو هم میان این همه قطره پیش من بیا. در گوشه این دریا جایی هم برای توهست. آقا !کبوترت آمده …

شهین پوستچی

هنوز فصل شکوفه بود بنده در همایش موسی کوتقی ها اعلام کردم هر کلاغ کفتری آمد نشست روی گنبد که اسمش کبوتر حرم نیست!

– خیر بنده موسی کوتقی نیستم!

_کجارو نگا میکنی؟ اونوره

_دنبال چیز میگردم

_چیز؟

_چیز دیگه، حواسمو پرت نکن، رد میشه نمیبینمش

جواد جهاندوست

میخوام خودم باشم یه قاب از دلتنگی هایم.،

آقا اجازه میدهی… فقط چند لحظه با ضریح حرف دلم دردیست پیچیده بر پنحره فولادت… آقا به اندازه ی دل این همه آدم درد پیچیده بر تاروپود این پنجره چه کار سختی داری… آقا هرچه نگاه میکنم نمیفهمم چه کردی که با این همه درد اینجا که هستم… آری درست اینحا در جوارت… ته دلم قرص است… ته دلم از هوای حرم ات نفس عمیق کشیده و آرام خفته است انگار مسکن تمام دردها در همین هواست…. آقا اندازه ی بزرگیت به دل کوچکم نکاه کن دلم پراز تلاطم است… فقط چند لحظه…

فاطمه امیری

من و حرم یهوییی!!

آدما که راه می رن دنبال لیاقت برای اذن دخول می گردن ولی ما که پرواز می کنیم فقط منتظر هوای آفتابی هستیم که بتونیم پر بزنیم و وارد حرم بشیم. البته گوش کرونا کر، فاصله فیزیکی رو هم رعایت می کنیم.

خوشگلم؟؟!!!

خوب افتادم؟؟؟!!!

پریسا خزایی

 

دیدگاهتان را بنویسید